παρατρέχω

ΝΜΑ

αντιπαρέρχομαι, δεν αναφέρω κάτι, παραλείπω, παραβλέπω, παρασιωπώ κάτι («παρατρέχω όλα τα επουσιώδη και έρχομαι στα πιο σημαντικά»

νεοελλ.

1. ανταγωνίζομαι με κάποιον στον δρόμο, παραβγαίνω στο τρέξιμο

2. τρέχω υπερβολικά, κάνω πολλούς δρόμους, τρέχω πάρα πολύ («παράτρεξα σήμερα, γιατί είχα πολλές δουλειές»)

3. (το αρσ. και θηλ. μτχ. παθ. ενεστ. ως ουσ.) παρατρεχάμενος, -η

α) κατώτερος υπηρέτης που χρησιμοποιείται στις εξωτερικές ή στις δύσκολες εργασίες

β) αυτός που δείχνει προθυμία στο να εξυπηρετεί έναν ισχυρό πολιτικό ή κοινωνικό ή οικονομικό παράγοντα τρέχοντας διαρκώς πίσω του και υπηρετώντας τον δουλικά, για να έχει την εύνοιά του

μσν.-αρχ.

διατρέχω, περνώ ένα διάστημα τρέχοντας («σὺ παρατρέχεις τὴν ὁδὸν πεζός», Πρόδρ.)

αρχ.

1. περνώ τρέχοντας κοντά ή μπροστά σε κάποιον («τοὺς παρατρέχοντας παρ' οἰκίαν καιομένην ἠκόντιζον», Ξεν.)

2. τρέχω δίπλα σε κάποιον, τόν συνοδεύω («χάρις παρατρέχουσα ταῑς συνουσίαις», Ευνάπ.)

3. ξεπερνώ κάποιον στο τρέξιμο («Ἴφικλον δὲ πόδεσσι παρέδραμον», Ομ. Ιλ.)

4. υπερέχω, υπερτερώ, ξεπερνώ κάποιον

5. νικώ, υπερνικώ κάτι («παρέδραμε τὰ τότε κακά», Ευρ.)

6. ξεπερνώ κάποιον κατά την ευφυία

7. προστρέχω κάπου

8. ζω, διαβιώνω, διέρχομαι τη ζωή μου («ἑπτά εἰσιν αἱ ἡλικίαι, ἅς παρατρέχει ὁ ἄνθρωπος», Σχόλ. στον Φιλόστρ.)

9. μτφ. α) περνώ κάτι επιτροχάδην, πραγματεύομαι με μεγάλη συντομία

β) συνεκδ. εξετάζω επιπόλαια («παρέργως παρατρέχειν», Δίον. Αλ.)

10. περιφρονώ, καταφρονώ

11. (στην προστ.) παράτρεχε

φύγε

12. διαφεύγω, ξεφεύγω, μένω απαρατήρητος

13. (για χρόνο) περνώ, παρέρχομαι («τριῶν ἡμερῶν παραδραμουσῶν», Ηρωδιαν.)

14. (η μτχ. αρσ. ενεστ. στον πληθ.) οἱ παρατρέχοντες

υπηρέτες, υπάλληλοι, παρατρεχάμενοι

15. (κατά τον Ησύχ.) «παραδεδρόμηκα

παρεμνήσθην».